kemere

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kemer-, pennrann ar verb kemer pe kemerout, hag an dibenn-ger -e

Furm verb

kemere /kẽˈmeːre/

1. Furm ar verb kemer/kemerout e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ

• Hep kemmadur :

Setu perak e kemere Janed ar Go anezhañ evit ur martolod. — (Abeozen, Pirc'hirin Kala-Goañv, Al Liamm, eil emb. 1986, p. 128.)

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :

Hag an daou vezvier o pignat gant an hent meinek ha digompez a gemere an aer tristañ ma oa er bed. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 18.)

Stummoù rannyezhel

• komere

Gerioù kevrennek

• adkemere
• degemere

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) prenait ^(fr)