klevot

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar klev-, pennrann ar verb klev pe klevet pe kleviñ pe klevout, hag an dibenn-ger -ot.

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	klevot
dre vlotaat	glevot
dre c'hwezhañ	c'hlevot
dre galetaat	digemm
amreizh	digemm

klevot /ˈkleːvɔt/

1. Furm ar verb klev/klevet/kleviñ/klevout en eil gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ.
   • Bretoned, va c'henvroiz ker, selaouit hag e klevot, [...]. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 236.)
   • Selaouit hag e klevot penaos e c'hoarvezas an dra. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 112.)

Stummoù all

• klevoc'h

Stummoù rannyezhel

• klevfet (e brezhoneg Treger)

Troidigezhioù

• galleg : (vous) entendrez ^(fr)
• galleg : (vous) sentirez ^(fr) (odeur)