klouket

Brezhoneg

Furm verb

klouket /ˈklukːet/

1. Debret pe lonket.
   • ..., ha kerkent ha klouket gantañ e dakenn rom en ur sevel gant an diri, floup ! hag ar werenn en e c'hodell. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 48.)
   • Un nozvezh, o vezañ m'en devoa klouket en tu all d'e walc'h e kouezhas a-bendraouilh a-ziwar e loen-kezeg, damdost d'an ti bras ma lugerne outañ ur mell letern ruz. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 23.)