lec'hioù

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn lec'h hag an dibenn-ger -ioù.

Furm anv-kadarn

lec'hioù /ˈle.ɣju/

1. Furm lies an anv-kadarn lec'h.
   • Bet e oant en kalz a lec'hioù santel, o pediñ Doue hag e vamm benniget da reiñ dezhe ur bugel, paotr pe blac'h, ha ne ouient ket petra da ober. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 275.)
   • « Va digarezit, n' ho pefe ket ezhomm eus kelennerien war ar jedoniezh evit lec'hioù pell diouzh an hent-houarn ? Evit chom e vefe. » — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 10.)

Troidigezhioù

• galleg : endroits ^(fr)  gourel , lieux ^(fr)  gourel
• italianeg : luoghi ^(it)  gourel