luc'h

Brezhoneg

Etimologiezh

Kavet e henvrezhoneg luh.

Da geñveriañ gant lluch « skleur(enn) » e kembraeg ha lugh « gouloù » e kerneveureg.^[1]

Deuet eus ar ger keltiek *lukko a zeufe eus ar wrizienn indezeuropek *leuk- « skediñ » a gaver er gerioù lūx « gouloù » e latin ha ruxš (رخش‎) « gouloù » e perseg.

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	luc'h
Derez-uheloc'h	luc'hoc'h
Derez-uhelañ	luc'hañ
Derez-estlammiñ	luc'hat

luc'h /lyːx/

1. Skedus, goulaouek, goulaouus.

Gerioù heñvelster

• luc'hus

Gerioù kevrennek

• c'hwibu-luc'h

Anv-kadarn

luc'h /lyːx/ hollek gourel

1. (Fizik) Skinadur tredanwarellek gwelus (d.s. gouloù) pe diwelus (d.s. skinoù X pe gamma, mikrogwagennoù ha gwagennoù skindredan).
2. Sked.

Gerioù heñvelster

• gouloù

Deveradoù

• luc'had
• luc'hañ
• luc'hed
• luc'hek
• luc'henn
• luc'higell
• luc'honiezh
• luc'hus
• pulluc'h
• treluc'h

Gerioù kevrennek

• luc'hahelañ
• luc'hdistaol
• luc'heilañ
• luc'hgelc'h
• luc'hrannad
• luc'hskeudenn
• luc'htorr
• luc'htredan
• luc'hvann
• luc'hvloaz
• luc'hwiridik

Troidigezhioù

• anv-gwan : galleg : luisant ^(fr)  ; lumineux ^(fr)
• anv-kadarn : galleg : lumière ^(fr) benel ; éclat ^(fr) gourel

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 478-9.