lufr
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diouzh *lou-bro, ar goulou, deuet Louber en henvrezhoneg, ha da geñveriañ gant lleufer e kembraeg.
Anv-gwan
| Derez | Furm |
| Derez-plaen | lufr |
| Derez-uheloc'h | lufroc'h |
| Derez-uhelañ | lufrañ |
| Derez-estlammiñ | lufrat |
lufr /ˈlyf(r)/
- A lufr, a lugern.
- Troñset en deus e vragoù a-geñver gant e zaoulin, ha soubañ a ra e dreid diarc'hen en dour klouar ha lufr evel ur sklasenn. — (Herve Gouedard, Paul Sérusier, ul livour e Breizh, Al Liamm, miz Du 2013, p. 91.)
- Alc’hwezoù munut ken lufr ha pa vijent nevez-c’hraet, PIGO 183.
- lufr an dir.An Here.p758.
- lufr an arrebeuri.An Here.p758.
- reiñ lufr d'un darvoud bennak.An Here.p758.
- reiñ lufr da udb. An Here.p758.