marc'hekaat

Brezhoneg

Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ».

Etimologiezh

Eus marc'heg hag -aat.

Verb

marc'hekaat /marxeˈkɑːt/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : marc'hekaet) (displegadur)
I. verb gwan

1. Mont war varc'h
   • Marc'hekaat a rejont e-pad pemp devezh leun, a-raok tizhout kastell ar roue. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 29.)
   • Ne voe ket ret dezho marc'hekaat pell. — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 62.)

II. verb kreñv eeun

1. Marc'hekaat ur marc'h : mont war ur marc'h
   • — « [...], hag e feiz, pa 'z emañ ar marc'h-mañ amañ, ez an d'e gemerout ha d' e varc'hekaat. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 39.)
2. (Dre astenn-ster) Marc'hekaat an dud : gwaskañ/moustrañ anezhe
   • <skouer.>

Gerioù heñvelster

• marc'hegezh

Deveradoù

• marc'hekadenn

Troidigezhioù

• galleg : chevaucher ^(fr)