marrat
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar an anv-kadarn marr hag al lostger -at.
Verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | marrat |
| dre vlotaat | varrat |
| dre c'hwezhañ | digemm |
| dre galetaat | digemm |
| amreizh | varrat |
marrat /ˈma.rːat/ verb gwan pe verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : marret) (displegadur)
- → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ) .
- « Da varrat ez eomp hirio, » emezi. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 208.)