marvailhoù
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar an anv-kadarn marvailh hag an dibenn-ger -où.
Furm anv-kadarn
marvailhoù /marˈvaʎu/
- Furm lies an anv-kadarn marvailh
- koñchennoù
- Kerlaban. — Hunvreou penaoz ? Hunvreou penaoz ? Na pebez marvailhou iskis a zo ganeoc'h c'houi ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 19.)
- — « [...]. Ma vemp holl eta amañ dirak ur c'horadenn vat a dan, ne ve ket drouk deomp, a gav din, klevout marvailhoù kaer a-hed an noz. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 7.)
- ar pezh a c'hoarvez :
- Hag e vez aze er prenestr, alese e wel ar marvaillou. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 84.)
- E prenest pe brenest e vez hag e wel ar marvaillou. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 429.)