mir

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar « mir- », pennrann ar verb « mirout », hep dibenn-ger.

Furm verb

mir /ˈmiːr/

1. Furm ar verb mirout e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
   • O ! n'eo ket an aon a vir ouzhimp da vont da Garreg-al-Louarn. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 115.)
2. Furm ar verb mirout en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.
   • — Nann. Mir ar sigaretenn-se evidout. [...]. — (Roparz Hemon, Viktor ha Petronilh, Al Liamm, niv. 387, Gouere - Eost 2011, p. 46.)

Krennlavarioù

• Keuneudenn sec'h, an neb a vir a gav. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 313.)