paouez

Brezhoneg

Verb

paouez /ˈpɔwːes/

1. ehanañ
   • Ar glav, an avel, ar c'hurun a baouez kerkent . — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 228.)
   • Pa voe skuizh o skeiñ e paouezas. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 202.)
   • Gwell eo dit paouez. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 394.)
   • Ne baouezi ket? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 394.)
   • Pa vo leun ma gwerenn e paouezi. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 394.)
2. doare-gourc'hemenn
   • Paouez, pe me a ya dit ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 117.)
   • Paouez ivez 'ta un dro bennak ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 394.)
   • Paouez ! Sel gwasad pentoniad chistr az - peus diskennet din ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 39.)
3. paouez da ober un dra bennak
4. gant ar verb-skoazell bezañ
   • Pa voe paouezet an diou skeudenn da ganan, an nor vras dirakan a zigoras. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 10.)

Deveradoù

• a-baouez
• dibaouez
• paouezenn

• paouezidigezh
• paouezlec'h

• paouezva
• paouezevan

Troioù-lavar

• bezañ o paouez ober un dra bennak
• ober gwashoc'h evit paouez
• paouez d'ober un dra bennak

Troidigezhioù

• galleg : arrêter ^(fr) , cesser ^(fr) (de faire qqc)
• saozneg : stop ^(en) (doing sth)