Brezhoneg

  Etimologiezh

  Anv-kadarn

pastell /ˈpastɛl/, benel; liester : pastelloù

  1. ur bastell gig, ur bastell vara, ur bastell eus ur skrid, eus ur vantell: un tamm kig, un tamm bara, un tamm eus ur skrid, eus ur vantell
    • Plas a vank d'eomp evit moulla ar peder gwerz savet war zigarez ar goueliou meurbed kaër-ze ; evelkent e tistagimp eur pastell dioc'h pephini anezho. — (Barzed a zo c'hoaz, Ar Vro, Gwengolo 1904, p. 82b.)
    • Jezuz a lavaras d'ezo : [...] Ne stag den ebet eun tamm mezer nevez ouz ar vantell goz, rak an tamm nevez a gasfe gantan eur bastell eus ar vantell goz, hag ar rog a vefe brasoc'h. — (Buhez H. S. Jezuz-Krist, 1930, p. 170.)
    • Hag, o lavarout ar son-se, e renke pastellou kig sall da lakaat da boaza da heul Nik. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 37.)
  2. pastell ur chupenn, ur roched
    • [...] ; mailhuriñ ar bugel er pilhoù sec'het a reas, e bakañ e pastell e chupenn, ha mont e-maez ar gambr, [...] — (E noz an diskar-amzer, troet gant Per Denez, Al Liamm niv. 20, 1950, p. 22.)
    • Sachañ a ra war ar bastell evit lakaat e roched da glotañ, resis, war e vruched. — (Reun Menez-Keldreg, Taol kentañ peder eur, Al Liamm niv. 97, 1965, p. 97.)
  3. pastelloù un dilhad, ur porpant, ur prenestr
    • [...] eur wezenn-bechez fresk ha koant, he skourrou o tiskenn, glas diouz eun tu, teñvaloc'h diouz an tu all, gwisket mistr gant an daou lou-se. Lavaret e vije bet diou bastell livet-disheñvel eun dilhad. — (Notennou ar goubenner, troet gant Roparz Hemon, Gwalarn niv. 36, 1931, p. 21.)
    • [...], tennañ a rae un tammig d'ar porpant hanter lost-pig e vez graet dioutañ « jaquette » e galleg, met gant pastelloù berr-berr na dapent ket pelloc'h eget foñs ar bragoù. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 31.)
  4. pastell-lost
  5. pastell-brenn
  6. pastell-revr : feskennoù
  7. pastell-vro
  8. pastel-ha-pastell
  9. a-bastelloù

Troidigezhioù