pe anv
Brezhoneg
Etimologiezh
Raganv-goulenn
pe anv
- Gerioù lavaret da c'houlenn anv un den (gant ar verboù bezañ pe kaout)
- gant ar verb bezañ:
- Pe anv eo hennezh ? Pe anv oc'h-c'hwi?
- « Pe ano out ? » eme Droc'h-Yalc'h. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 278.)
- Graet eo e dro gant Lan. « Pe ano eo ? » eme Laou. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 285.)
- Ne livirin ket e anv deoc'h, rak n'am eus ket klevet pe anv oa hemañ. — (w:Ma Beaj Londrez, p. MBL.)
- gant ar verb kaout:
- — C'hwi ? Pe ano hoc'h eus? - Me eo Kaourintin. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 209.)
- Pehano he deuz ar zikour-ze? — (w:Katekiz ar vugale vihan, p. KAVV, 1911.),
- Goulskoude ann dud fidel all ne c’houient ket pe hano o doa ar pevar breur kalounek... — (BUAS 1913, p. 753.)
Deveradoù
- peanv : un den bennak, ne vern e anv.