pegoulz

Brezhoneg

Savet diwar ar ger goulenn pe hag an anv-kadarn koulz.

pegoulz /peˈɡuls/

Ger-goulenn diwar-benn ar mare : en amzer-vremañ :
- Ar paotr-se a zo ken diwezhat ken na dle ket gouzout pegoulz e kan ar goukoug. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 271.)
Gant ar stumm-boaz:
- Ne vez ket gouvezet warnañ pegoulz en devez poan-spered. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 192.)
Gant an amzer-dremenet:
- Ne dremene ket hep gouzout pegoulz en deveze d'ober gant ur mailh war hon yezh. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 17.)
Gant an amzer-da-zont:
- Alies e vije goulennet digante, kement ha farsal :
  "Pegoulz e vo an eured ?" — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 16.)
- Sane. — Pe goulz e roio an Aotrou Kerlaban e genteliou kenta d'in ? — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 33.)
- « Mignon yaouank, emezi, pegoulz e vezoc'h dieub ? ... — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 40.)
- Pegoulz e vo ar mor en e wella ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 202.)

Graet e vez gant ar ger goulenn-mañ e Bro-Dreger dreist-holl.