reiñ bronn
Brezhoneg
Etimologiezh
Troioù-lavar
reiñ bronn /rɛ.ĩ ˈbrɔ̃nː/
- reiñ da zenañ
- Yannig a reas un talabao mar doa spont, o pediñ hag ocʼh aspediñ e vamm da vont da reiñ bronn dezhañ. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 70.)
- Kaer am boa reiñ bronn dezhi ne serre ket ur genoù. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 67.)
- War bep a gador e lakae ar re goshañ da azezañ en-dro dezhi, endra ma talcʼhe an hini bihanañ war he barlenn hag e roe bronn dezhañ hep mezh, e-kreiz an iliz, pa cʼhoarveze ganto gouelañ. — (Yeun ar Gow, Chomet e oa ar vazh e toull an nor, in Al Liamm, niv. 109, Meurzh-Ebrel 1965, p. 85.)
- [...] peurliesañ e vez awenet an arzourien afrikan gant an hevelep patromoù hag hor re (da sk. ar vamm o reiñ bronn d’he bugel). — (Loeiz Andouard, Diskouezadeg ar c'hizellerezh afrikan, in Al Liamm, niv. 157, Meurzh-Ebrel 1973, p. 168.)
- Ne oa ket grignous, tamm ebet met bewech ma teue e vamm da reiñ bronn dezhañ e veze dihun, sioul en e gavell, digor bras e zaoulagad gantañ. — (Reun ar Cʼhalan, An den na gouske morse, in Al Liamm, niv. 202, Gwengolo-Here 1980, p. 49.)