roe

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ro-, pennrann ar verb reiñ, hag an dibenn-ger -e.

Furm verb

roe /ˈroː.e/

1. Furm ar verb reiñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
   • En jardin ar palez e oa ur wezenn-ber hag a roe per aour eus ar c'haerañ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 15.)
   • Va buoc'h, avat, a oa ken laer, ma ne roe ket un tamm repoz din, [...]. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 45.)
   • Er gwez, al laboused a roe peoc'h. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 31.)
   • Kloc'h an iliz-veur, a-zioc'h va fenn, a roe an eur, hag ar c'havaned a vage cholori ar mil gurun, o kildreiñ en-dro d'ar mogerioù kozh. — (Youenn Drezen, An dour en-dro d'an inizi, Al Liamm, 1972, p. 15.)

Gerioù kevrennek

• peurroe

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) donnait ^(fr)
• spagnoleg : (ella, él, ello ; usted) daba ^(es)