skourjezañ

Verb

skourjezañ /skurˈʒeː(z)ã/

1. • O klevet ar respont-mañ, ar gouarner a lavaras skeiñ war genoù ar soudard kozh, ha goude se e reas e ziwiskañ en noazh hag he skourjezañ. — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 690.)