Brezhoneg

 

  Etimologiezh

Difetisaet eus strinkell.[1]

  Anv-kadarn

strinkañ /ˈstrĩŋkã/ verb kreñv eeun (displegadur)

  1. Stlepel un dra gant nerzh.
    • War o lerc'h ur fuilherez a strinko ar foenn troc'het a bep tu, o dispako brav da sec'hañ. — (Brogarour, Onenn, 1936, p. 81.)
    • Al loar, o sevel, a strink war an douaroù, sklêrijenn c'hwek ha damsklaer. — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 94.)
  2. Dont er-maez gant nerzh.
    • ur c'hoarzh o strinkañ
    • strinkañ a rae ar gwad eus e fri An Here
    • ma zad a lamme er poull ken e strinke dour dreist e benn An Here
  3. difoupañ:
    • strinkañ reas Amlet war al leurenn
  4. en em strinkañ


Deveradoù

  Troienn

  • strinkañ an trebez war-lerc'h ar billig

Troidigezhioù

  Daveoù

Roll an daveoù :