tec'h
(Adkaset eus tec’h)
Brezhoneg
- Meneget er C'hatolikon (tech) e 1499.
Anv-kadarn
tec’h /ˈteːx/ hollek gourel
- Redadenn da vont kuit.
- [...] hag, en abeg da-se, ne ouie ket c'hoazh tec'h ar rouanez, [...]. — (Langleiz, Tristan hag Izold, Al Liamm, 1958, eil emb. 1972, p. 207.)
Troioù-lavar
- kemer an tec'h
- bezañ, mont war dec'h : o tec'hel
- bezañ dindan dec'h : o tec'hel
Deveradoù
Troidigezhioù
- Eus ar verb tec'hel.
Furm verb
tec’h /ˈteːx/
- Eil gour unan amzer -vremañ ar verb tec'hel en doare-gourc'hemenn.
- tec'h alese : tec'h kuit.
- Tec'h ar geot-mañ diwar-hent an droc'herez. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 512.)
- Trede gour unan amzer-vremañ ar verb tec'hel en doare-disklêriañ.
- Pa wel ma bazh e tec'h diouzhtu.