teuin

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus deuin gant ur c'hemmadur dre galetaat (d > t)

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	deuin
dre vlotaat	zeuin
amreizh	teuin

teuin /ˈtøːĩn/

1. Furm ar verb dont e kentañ gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

• War-lerc'h ar rannig-verb e :

Kerlaban. — Kredi a ran e teuin a-benn; alies a-walc'h oun bet en o zouez evit gouzout penaoz e reont; [...]. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 40.)

Mat eo. Met, va Doue, penaos e teuin a-benn da sanailhañ kemend-all a draoù em spered. Noz-deiz e rankin bezañ o teskiñ va c'hentel. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 47.)

Kentoc'h a ze e teuin d'ar gêr. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 125.)

Kentañ gwech a vo e teuin abretoc'h. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 243.)

— [...]. Ma'z pez ezhomm ac'hanon n'az pezo nemet va gervel, hag e teuin ! — (Gab Milin, Marvailhoù Bro-Leon, Hor Yezh, 1999, p. 150.)