Brezhoneg

  Etimologiezh

Eus deujont gant ur c'hemmadur dre galetaat (d > t).

  Furm verb

Kemmadur Furm
hep deujont
dre vlotaat zeujont
amreizh teujont

teujont /ˈtøːʒɔ̃ɲ(t)/

  1. Furm ar verb dont e trede gour lies an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
Goude m'o devoe furchet an archerien jardin an eskopti eus an eil korn d'egile, hag an eskopti eus an nec'h d'an traoñ, hep kaout an hini a glaskent, e teujont e kêr hag ec'h en em lakejont da furchañ ivez an tiez. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 20.)
Dioc'h-tu e teujont d'an ti. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 280.)
[...], e voent spouronet-holl, hag e teujont da vezañ gwenn, evel pa o dije gwelet an Ankoù e-unan. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 134.)
Pa oa interet ar vaouez kozh e teujont d'ar gêr. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 22.)
Job ha Lom a oa kendirvi kompez evit o brasañ maleur, rak dre ma oant kerent eo e teujont d'en em zaremprediñ ; [...]. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 26.)

Stummoù rannyezhel