Eilstummoù tipografek Gwelet ivez : torr

Brezhoneg

  Etimologiezh

(1499) Torr er c'hatolikon[1]. Tor ha torr e krenvrezhoneg, tar en henvrezhoneg, kar d'ar gerioù torr e kembraeg, tarr en heniwerzhoneg, en iwerzhoneg hag e skoseg, memes ster dezho. Eus ur ger keltiek *tarm-sā (-so-), a gaver e bennrann er gerioù τράμ-ις « perineom » en henc'hresianeg, tharm e saozneg ha darm en alamaneg, « bouzellenn ».[2]

  Anv-kadarn

tor /ˈtoːr/ gourel (liester : torioù, toroù)

  1. Kof.
  2. (El liester) Stripoù.
  3. Lodenn gostez an uhelennoù (menez, torgenn, kleuz...)
    • Er parkoù tort ouzh tor an dorgenn. — (Anjela Duval, Segal e-barzh Kan an Douar, Al Liamm, 1978, p. 49.)

Deveradoù

Troidigezhioù

Kof (1)

Stripoù (2)

Lodenn gostez (3)

  Gwelet ivez

  • Ar pennad « tor » e-barzh Wikipedia  

  Daveoù

Roll an daveoù :

tor

  1. Furm kemmet dor .
    • Ma mestrez koant, digor't ho tor, Ho servijer zo c'houl digor. Kanaouenn.