trubuilh

Brezhoneg

trubuilh /ˈtryːbyʎ/, gourel pe benel; liester : trubuilhoù.

- En de-se, trubuilh ha glac'har en tiig : eur plach, ar vamm, war ar varv-skaon; eur bugelig en e gavell, emzivad an de kenta eus e vuhe. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 11.)
Bezañ en trubuilh / en drubuilh
- N’eus ket gwa'shoc’h evit bezañ en drubuilh, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 196.)
kaout trubuilh
- Nag a drubuilh en devez an den war an tamm douar-mañ, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 550.)
- Trawalc'h a drubuilh am eus bet evel-se. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 138.)