youliñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn youl hag al lostger -iñ

Verb

youliñ /ˈjuːlĩ/ verb gwan (anv-gwan-verb : youlet) (displegadur)

1. (Kozh) Reiñ e c'hoant, e c'houlenn (da unan bennak)
2. (Kozh) Kaout c'hoant (implijet dirak un anv-verb)
   • — O ! Ne dalv ket ar boan , ma friñs, rak ne youlo ket dont. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 249.)
   • — [...]; ha me oar vat, mammig-kozh, ne youlfet ket ober din mankout un dimeziñ ker kaer evit teir barvenn. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 39.)
   • — [...] ; ha me ac'h aio gant ma fried da Vourdel, hag evel na glaskan ket an enorioù, ne youlan nemet bezañ Duk a Vourdel, ha bevañ eno hep trouz. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 30.)

Troidigezhioù

• galleg : contenter ^(fr) , satisfaire ^(fr)
• galleg : faire acte de volonté ^(fr) , vouloir ^(fr)