disoñjfe

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar disoñj-, pennrann ar verb disoñjal, hag an dibenn-ger -fe

Furm verb

disoñjfe /Distagadur ?/

1. Furm ar verb disoñjal e trede gour unan an aamzer c'hallus, en doare-divizout

• Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :

N'eo ket skuiza ganeoc'h a ran, Skouarnek, mes mall bras eo ganin mont da welet penoz ema an traou gant plac'h-bras « Hotel ar Yod », gant aoun e tizonjfe eun draïg-bennak... — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 41.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) oublierait ^(fr)