gweljomp

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gwel-, pennrann ar verb gwelet pe gwelout, hag an dibenn-ger -jomp.

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	gweljomp
dre vlotaat	weljomp
dre c'hwezhañ	digemm
dre galetaat	kweljomp
amreizh	weljomp

gweljomp /ˈɡɥel.ʒɔ̃m(p)/

1. Furm ar verb gwelet/gwelout e kentañ gour lies an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ.

• Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e pe ar stagell isurzhiañ ma) :

Un devezh goude kreisteiz e weljomp 'ta ur pezh pikol karr dre dan, ken hir hag arc'hoazh ar beure ha lugernusoc'h eget an heol en e gaerañ, [...]. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 147.)

Hogen pa zeuas ar c'hazh d'ar razh e weljomp un ti a vent vat [...]. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 221.)

[...], goude bezañ studiet kartenn-vor Amerika e weljomp anat na oa begad-douar-all ebet tostoc'h eget Inizi ar Garaibed [...]. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 17.)

Troidigezhioù

• galleg : (nous) vîmes ^(fr)