alábate

Spagnoleg

Eus alaba ha te.

alabate /a.ˈla.β̞a.t̪e/

Furm ar verb alabarse en eil gour unan an doare-gourc'hemenn ; bez laouen, bez seder (ger lavaret dre fent en un toullad troioù-lavar fentus pe goapaus).

Alábate, asno, que te crece el rabo.
Bez laouen, azen, emañ da lost o kreskiñ.
Alábate, burro, que nadie te alaba.
Laouena, azen, n'eus den ouzh da laouenaat.
Alábate, cesto, que venderte quiero.
Bez seder, paner, da werzhañ a fell din.
Alábate, Juan, que si no te alabas no te alabarán.
Laouana, Yann, ma ne rez-te ket, den ne raio.
Alábate, mierda, que el río te lleva.
Laouena, tamm kaoc'h, emañ ar stêr ouzh da gas kuit.
Alábate, pato, que mañana te mato.
Laouena, houad, arc'hoazh e lazhin ac'hanout.
Alábate, Pedro ; alábate, Juan ; que si no la haces tú, nadie lo hará.
Laouena, Pêr ; laouena, Yann ; ma ne rez-te ket ne raio den.
Alábate, polla, que has puesto un huevo, y ese, huero.
Laouena, yarig, vi ac'h eus dozvet, ha hennezh zo goullo.
- Notenn: Diwar-benn an dud a vez o fougeal o deus graet traoù peuzdidalvoud.
Alábate pollo que mañana serás gallo.
Laouena, labous-yar, arc'hoazh e vi kilhog.
Alábate, pollo, que mañana te guisan.
Laouena, yarig, arc'hoazh e vi poazhet.