anvet
Brezhoneg
Anv-gwan
anvet /ˈãnvet/
- Bezañ un anv bennak dezhañ.
- N'en devoa nemet ur bugel, ur verc'h anvet Enori hag a oa koant meurbet. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 93.)
- Ur wezh e oa un den kozh hag en devoa daou vab, anvet Gwennveur ha C'hwevrer. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 16.)
- Ar yaouankañ eus an tri bugel hoc'h eus lojet an noz tremen, anvet Bihanig, hennezh en deus graet an taol. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 14.)
- Ur wezh e oa ur plac'h yaouank koant, anvet Fantig ... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 189.)
- Anvet e oa Nouel ar Gow hag, er bloaz 1812, emede o terc'hel un tamm douar diouzh feurm e Keririou, e parrez Lennon. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 7.)
Deveradoù
Troidigezhioù
Furm verb
anvet /ˈãnvet/
- Anv-gwan-verb ar verb envel.
- Furm ar verb envel e trede gour unan an doare-gourc'hemenn.