asant

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

asant /ˈasãn(t)/ gourel (liester : asantoù)

1. ali a-du
   • O welout e oan boud da gaout o asant digant va zud, e lakais em spered tec'hout diouto dre guzh war ar c'hentañ lestr a gavjen da guitaat ar vro. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 8.)
   • Ne lavaror morse a-walc'h n'o devez ar merc'hed diwar ar maez, kenoad gant Gisèle, graet nemet un dibab dilerc'hel, un dibab ha n'eo ket peurvuiañ nemet un asant d'ar pezh a ginnige dezho o familh. — (Anne Guillou, Gisèle pe ar vuhez adsavet, troidigezh gant Herve Danielou, Ar Skol Vrezoneg - Emgleo Breiz, 1998, p. 13.)

1. → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ)
   • — (Mammenn ?.)

Gerioù heñvelster

1. aotre
2. ali

Gerioù enepster

• nac'hadenn

Deveradoù

• asantiñ
• asantus

Troioù-lavar

• bezañ asant gant
• kaout asant unan bennak
• reiñ (e) asant da

Troidigezhioù

• galleg : approbation ^(fr) , consentement ^(fr)

Furm verb

asant

1. Furm ar verb asantiñ en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.
2. Furm ar verb asantiñ e trede gour unan amzer-vremañ an doare-disklêriañ.

Deveradoù

• asanto