ali
Brezhoneg
- (Anv-kadarn) Difetisaet diouzh ar verb krennvrezhonek aliaff « kevrediñ, unaniñ, mont a-du gant ur strollad, un disentez »[1].
- (Furm verb) Savet diwar ali-, pennrann ar verb aliañ, hep dibenn-ger.
Anv-kadarn
ali /ˈɑːli/ gourel (liester alioù)
- Meno, kuzul, a roer da anaout d'unan bennak diwar-benn ar pezh a zlefe ober pe na ober.
- Paotred ha merc’hed holl int en em unanet en ti Jaketa, c’hoar Erwan, hag eno, goude ali ha kuzul, e oa bet kemennet da bep-hini klask tu pe du da waskañ Janedig, da flastrañ al lorc’h a oa enni. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 155.)
- — [...]. Heuilh va ali : pren, eur wech an amzer, eul levr bennak ; lenn, lenn, tre ma c’halli ; da empenn a labouro, astenn a raio e nerz hag e c’halloud. [...]. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 169.)
- Gwelet a-walc'h a reer ar re a ro an ali-se n'o deus bet biskoazh afer gant al loened. — (Fanch Kekaez, Bet mad ouz al Loened !, in An Oaled, niv. 35, 1931, p. 14.)
- goulenn ali un den
- Ya, met ankounac'haet krenn he devoa Soaz kaezh goulenn ali an ozhac'h da zont. — (Jarl Priel, Va Buhez e Rusia, Al Liamm, 1955, p. 3.)
- goulenn ali digant un den
Troioù-lavar
- Ali ha holen a roer d'an hini a c'houlenn.
- Un ali mat a vez mat bepred Ne vern digant piv e vez klevet.
Troidigezhioù
Furm verb
ali /ˈɑːli/
- Furm ar verb aliañ e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
- Furm ar verb aliañ en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.
Roll an daveoù :
Italianeg
Furm anv-kadarn
ali