ben

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Furm verb

ben /ˈbɛːn/

1. Furm berr ar verb bezañ e kentañ gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout.
2. hep kemmadur, war-lerc'h mar
   • — Roet din skabell d’azezañ, Mar ben-me mab-kaer en ti-mañ. — (Fañch an Uhel, Gwerziou Breiz-Izel 1, An Oriant, 1868, p. 28.)
   • Mevel ha matezh d’am servijañ,
     Mar ben-me itron an ti-ma ! — (Fañch an Uhel, Gwerziou Breiz-Izel 2, An Oriant, 1874, p. 232.)
3. gant ar c'hemmadur dre vlotaat:
   • Me 'garfe e ven marv evit n’ho klevfen ket. — (Ar Varn Diwezhañ, p. 473.)
   • Ha pa ven kant vloaz o labourat amañ noz-deiz ne rafen ket an hanter al labour. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 65.)
   • Peger joaus e ven ! — (Fañch an Uhel, Sainte Tryphine et le Roi Arthur, Presses Universitaires de Rennes, Terre de Brume, p. 146.)
   • -Laouen –bras e ven da vont d’ar gêr. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 109.)
   • — « [...], ha ne ven ket evit lavarout petra a zo o c'hoari ganin. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 154.)

Gerioù heñvelster

• befen

Henvrezhoneg

Etimologiezh

Testeniekaet en henvrezhoneg (he-ben).

Da geñveriañ gant ar gerioù ben, benyw en kembraeg, benen en kerneveureg, bean en iwerzhoneg, bena en galianeg.

Anv-kadarn

ben benel /ˈbéːn/

1. Maouez.

Gerioù enepster

• gour

Deveradoù

• benel
• benenn
• eben

Troidigezhioù

• alamaneg : Frau ^(de)
• esperanteg : virino ^(eo)
• galleg : femme ^(fr)
• iwerzhoneg : bean ^(ga)
• katalaneg : dona ^(ca)

• kembraeg : benyw ^(cy)
• kerneveureg : benen ^(kw)
• okitaneg : femna ^(oc)
• saozneg : woman ^(en)
• turkeg : kadın ^(tr)

Turkeg

Raganv-gour

ben /ˈbɛn/

1. Me.

Galizeg

ben

1. mat
   • Ben sei que ... -Gouzout a-walc'h a ran e ...