bevo

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar bev-, pennrann ar verb bevañ, hag an dibenn-ger -o.

Furm verb

bevo /ˈbeːvo/

1. Furm ar verb bevañ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e pe ar stagell isurzhiañ ma) :

« [...]. Ra blijo gantañ derc'hel ac'hanoc'h e-pad pell amzer c'hoaz e penn ar rouantelez, evit ma vevo ho sujidi e peoc'h. [...]. » — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 35.)

Dre gaer pe dre heg e vevo e-unan, rak o soñjal, e tegouezo d'ezañ beza gwelet gant unan bennak ez eo prest da rosta gant ar vez. — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 70.)

Gerioù kevrennek

• advevo
• dreistbevo
• treuzvevo

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) vivra ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) nourrira ^(fr)

Italianeg

1. Eus bere

bevo

1. Kentañ gour unan amzer-vremañ ar verb bere en doare-disklêriañ.