bijent
Brezhoneg
 |
Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ». |
Etimologiezh
- → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)
Furm verb
bijent /ˈbiːʒẽɳ(t)/
- Furm ar verb bezañ e trede gour lies an amzer dic'hallus, en doare-divizout
- ... gant aon na vijent aet kuit eus o leandi... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 34.)
- A voe ar c'harroñs digoret Vit 'vijent gant an holl gwelet. — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 1, Pariz, 1890, 1971, p. 178.)
- Har ar baotred hag ar merc'hed yaouank dizalc'h a lavaras dezhi e vijent aet ivez. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 33.)
- Me ne ran ket a arc'hant war an oaled ; ma rajen e rajen kalz, ne vijent ket just ganin. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 224.)
- E-lec'h bezent
- Ken lies ha ma sache gantañ e rouedoù e vijent leun a besked, ken a rogent gante. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 197.)