bitailh

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

bitailh /ˈbitːaʎ/ hollek gourel

1. Ar pezh a ranker kaout evit en em vagañ
   • Ar bitailh eo oc'h erruout. — (Abeozen, Dremm an Ankoù, Al Liamm embannadurioù, 2014, p. 116.)
   • Bemdeiz Doue e veze ret din redek d'ur stal bennak da brenañ frouezh, vioù, keuz, kilhevardon, pe n'eus forzh, rak bouzelloù goullo n'int ket sinac'h, ha brifañ a raemp ar bitailh-se dre skrap, e giz laeron, betegouzout na grozje dimp hon ostizez. — (Jarl Priel, Va Buhez e Rusia, Al Liamm, 1955, p. 111.)

Deveradoù

• bitailhadur
• bitailhañ
• bitailher

Troidigezhioù

• galleg : vivres ^(fr) , subsistance ^(fr)