brezhonegañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Deveret eus brezhoneg gant -añ.

Verb

Kemmadur	Furm
hep	brezhonegañ
dre vlotaat	vrezhonegañ
amreizh	vrezhonegañ

brezhonegañ /brezɔ̃ˈneːgã/ verb gwan (displegadur)

1. Komz brezhoneg.
   • Na oueziz ket kana

   Soniou karantez er iez koz,

   Na brezounega deiz ha noz

   Gant Monik pe Tina. — (Loeiz Tiercelin, Breizad er Baradoz, Ar Vro, Mae 1904, p. 31.)

   • Natur ar marc'h eo gwirinal, natur ar Gall, gallegal, natur ar Breton, brezonega. — (Jaffrennou, Tri zra red, Ar Vro niv. 3, 1904, p. 1c.)
   • Brezonega, mont ha dont dre ar parkeier, evel ma rê en e vugaleach ; [...] — (Kaledvoulc'h, Lemenik, skouer ar Varzed, 1914, p. 68.)
   • « Brezhonegañ d'am babigoù ?
     Ya da 'michañs ! Che ! N'on ket nay !
     [...]. » — (Añjela Duval, Anjela Duval Eil embannadur reizhet, Mignoned Anjela 2005, p. 417.)

Deveradoù

• brezhonegadur
• brezhoneger

Troidigezhioù

• galleg : parler ^(fr) breton ^(fr)