cantaba
Spagnoleg
Etimologiezh
- Eus ar verb cantar.
Furm verb
cantaba /kan̪.ˈta.βa/
- Furm ar verb cantar e kentañ gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ ; kanen.
- Furm ar verb cantar e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ ; kane.
- Al acercarse al sitio indicado por Martín, oyeron una voz que cantaba. — (Pío Baroja, Zalacaín el aventurero, Teirvet Levrenn : Las últimas aventuras, 1919.)
- O tostaat ouzh al lec'h bet merket gant Martín e klevjont ur vouezh hag a oa o kanañ.
- Al acercarse al sitio indicado por Martín, oyeron una voz que cantaba. — (Pío Baroja, Zalacaín el aventurero, Teirvet Levrenn : Las últimas aventuras, 1919.)
