Brezhoneg

  Etimologiezh

Savet diwar kan-, pennrann ar verb kanal, pe kanañ, pe kaniñ, hag an dibenn-ger -e.

  Furm verb

Kemmadur Furm
hep kane
dre vlotaat gane
dre c'hwezhañ c'hane
dre galetaat digemm
amreizh digemm

kane /ˈkãː.ne/

  1. Furm ar verb kanal/kanañ/kaniñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ
[...], hag e kane ar sonioù a ouie, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 169.)
Hag ar bennhêrez a gane :
Me am eus kavet, ur mintin,
Un durzhunell eus ar bloaz-mañ...
— (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 36.)
N'eo ket al lean a bede, n'eo ket ar barzh a gane. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 82.)
Chaliapin a gane kanaouennoù poblek rusian. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 39.)

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù