chas

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar ger gallek chasse.

Furm anv-kadarn

chas /ˈʃasː/ liester

1. Furm lies an anv-kadarn ki.
   • Ar paour kêz chas, klanv gant an naon, a gouee darn anê divi, hep gallout tapout an disteran lipadenn eus ar c'hig. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 120.)
   • Ar chas na harzhont ket a grog. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 153.)
   • [...], pell war e lerc'h e chas, hag int chas mat, [...]. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 40.)
   • Me a zo bet boufonet gant honnez peogwir o-deveze truez ar chas ouzin. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 551.)
2. bezañ mat da deurel d'ar chas: bezañ fall.

Gerioù heñvelster

• kon

Deveradoù

• chas chase
• chas klañv

Troioù-lavar

• bezañ diwar chas ar vro
• na vezañ mat da blañtañ chas
• ober chas bihan
• mezh ar chas

Krennlavaroù

• An hini a heuilh chas a bak c'hwen
• Lezel ar chas tagnous da harzal
  Hag an dud sot da gaozeal — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 64.)
• Ar chas na harzhont ket a grog — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 153.)

Troidigezhioù

• alamaneg : Hunde ^(de)
• esperanteg : hundoj ^(eo)
• galleg : chiens ^(fr)  gourel
• italianeg : cani ^(it)  gourel
• saozneg : dogs ^(en) , hounds ^(en)

Galleg

Anv-kadarn

chas /ˈʃaː/ gourel, unander

1. toull en un nadoz da lakaat un neud da dremen.

Chas d’une aiguille. (1)

1. • Le chas de cette aiguille est trop grand, est trop petit...
   • Pour ceux qui ont quelques difficultés à passer un fil dans le chas d’une aiguille, trempez l’extrémité du fil dans un peu de vernis incolore. Patrom:source