dalc'hmat

adverb-amzeriañ, e yezh Kerne dreist-holl

savet gant dalc'h ha mat

1. • Dalc'hmat soublet e selloù, dalc'hmat e benn teñval, Ar paourkaezh Den, Spern-Gwenn
   • Betek Toull ar Bleiz n'oa ket bet aes komz a draoù a bouez, rak ma tremene dalc'hmat toulladoù perc'herined hebiou dezho. — (Klaoda ar Prad, Marvailhou ar Vretoned e-tal an tan, Sant-Brieg, 1907, p. 40.)
   • Ha Morvarc'h a zaoulamme atao, a zaoulamme bepred, a zaoulamme c'hoaz, ha dalc'hmat an heizez koant araozañ. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 40.)

Krennlavarioù

• Pa vez ar merc'hed o c'hwitellat
  Ar Werc'hez a bleg he fenn dalc'hmat. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 311.)