dalit
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
dalit /ˈdɑːlit/ (eil gour unan : dal)
- Furm berraet ar verb delc'her en eil gour lies an doare-gourc'hemenn.
- Dalit ma mamm, emezi, setu aze ho levr. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 104.)
- Dalit, aotrou, setu i amañ. — (Klaoda ar Prad, An teir c'had ; Ar mevel laer, Ti-moulerezh Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1908, p. 13.)
- — « Ya da ! » eme Gleze, « bez' ho pezo ; dalit ha debrit endra bado. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 24.)
- — « Dalit, va den kaezh, » eme ar miliner, [...]. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 72.)
- — « Dalit, » eme Yann. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 137.)
- Gant ur renadenn eeun:
- — « Dalit va loen, va den mat. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 36.)