daoulammat
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar an anv-kadarn daoulamm hag al lostger -at.
Verb
daoulammat /dɔwˈlãmːat/ verb gwan (anv-gwan-verb : daoulammet) (displegadur)
- Mont d'an daoulamm (diwar-benn al loened).
- Daoulammat a rae, daoulammat a rae, ken a zegouezhas e-tal pleg-mor Douarnenez. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 40.)
- Ha Morvarc’h a zaoulamme atao, a zaoulamme bepred, a zaoulamme c’hoaz, ha dalc’hmat an heizez koant araozañ. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 40.)
- N'emañ ket ar c'hiz da zaoulammad d'ar gêr dioustu evel ma vezer aet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 218.)
Gerioù heñvelster
Stummoù rannyezhel
Troioù-lavar
- daoulammat boued : poazhañ re vuan
- Pa vo daoulammet ar soubenn ne vo ket mad. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 218.)
- daoulammat un dra bennak