deujon

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar deu-, pennrann ar verb dont, hag an dibenn-ger -jon

Furm verb

deujon /ˈdøːʒun/

1. Furm ar verb dont e kentañ gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :

- [...]. Te, ne ouzout ket petra en deus lavaret d'in map roue an Hiberni, a-raok ma teujoun kuit dioutan ? — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 13.)

Stummoù all

• deuis

Troidigezhioù

• galleg : (je) vins ^(fr)