deviñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget er C'hatolikon (deuiff).

Da geñveriañ gant ar verboù deifio en kembraeg, dewi en kerneveureg ha dóigh en iwerzhoneg.

Deuet eus ur verb keltiek *dawiō, a zeufe eus *doh₂u-eie-, stumm arbennel deveret eus ur wrizienn indezeuropek *deh₂u-, da dostaat ouzh twās en tokharianeg A ha ‎daíō (δαίω) en henc'hresianeg.

Verb

deviñ /ˈdeːvĩ/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : devet) (displegadur)

1. Lakaat tan pe un dra tomm-berv ouzh un dra bennak.
   • Deviñ a ra an tan, an heol.
   • War hemañ e oa lakaet ur c'hraou Nedeleg, div gantol-goar o teviñ a bep tu dezhañ [...]. — (Jakez Konan, NOZ AR PELLGENT, Al Liamm niv. 65, Du-Kerzu 1957, p. 14.)
2. Deviñ un dra Patrom:vt
   • Deviñ alumetez, ur gantol, ur c'houlaouenn
   • Deviñ un ti, ur c'horf, hag all.
   • Ez an da gas butun dezhañ ke e tevo e gorf. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 45.)
3. (dre skeudenn:) Deviñ un den : e douellañ.
   • D'ar votadeg diweza, Fistoulik, ez oun bet devet gantan. — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 36.)

Gerioù heñvelster

• leskiñ

Deveradoù

• devadenn

Gerioù kevrennek

• peurzeviñ

Liamm war-du al lec'hienn Devri

• deviñ

Troidigezhioù

• alamaneg : brennen ^(de) , verbrennen ^(de)
• euskareg : erre ^(eu)
• galleg : brûler ^(fr)
• iwerzhoneg : dóigh ^(ga)
• kembraeg : deifio ^(cy)
• kerneveureg : dewi ^(kw)
• nederlandeg : branden ^(nl) , verbranden ^(nl)
• saozneg : burn ^(en)
• skoseg : loisg ^(gd) , dòth ^(gd)
• spagnoleg : arder ^(es) , quemar ^(es)