diblouzañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar rakger di-, an anv-kadarn plouz hag al lostger -añ.

Verb

diblouzañ /diˈbluːzã/ verb gwan (anv-gwan-verb : diblouzet) (displegadur)

1. Sevel eus ar plouz
2. (Pemdez) Sevel eus ar gwele
   • Warhoaz e vo red deom diblouza abred. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 103.)
   • Antronoz vintin ne oa ket diwezhat an Tort o tiblouzañ. — (Marsel Klerg, Faltazi an amzerioù kent, Mouladurioù Hor Yezh, 1999, p. 175.)
   • E-tro unnek eur e tiblouzan. — (Mich Beyer, Seizh Devezh Warn-ugent, An Alarc'h Embannadurioù, 2006, p. 39.)

Notenn

N'emañ ket ar ger e Geriadurig divyezhek Hemon-Huon.

Troidigezhioù

• galleg : dépailler ^(fr)
• galleg : se lever ^(fr)
• galleg : sortir de la paille ^(en)
• saozneg : get up ^(en)