diduamant

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar didu-, pennrann ar verb diduañ, hag al lostger -amant.

Anv-kadarn

diduamant /didyˈãmːãnt/ hollek gourel (liester : diduamantoù)

1. Obererezh evit kaout didu ; doare da gaout didu, da ziverrañ e amzer
   • Er pardonioù e vije meur a ziduamant, kollet bremañ ar c'hiz anezhe. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 57.)

Troidigezhioù

• galleg : amusement ^(fr) , divertissement ^(fr)