dimezje

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar dimez-, pennrann ar verb dimeziñ, hag an dibenn-ger -je

Furm verb

dimezje /dĩˈmezʒe/

1. Furm ar verb dimeziñ e trede gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout

• Hep kemmadur :

[...], ma lâras na dimezje ken biken, nemet kavout a raje unan hag a zereje dezhi en pep tra abidoù eured e wreg kentañ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 25.)

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne da skouer) :

[...], hag e lâras ne zimezje biken ur gristenez da un touseg. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 78.)

[...], ha tost e oa d' ar stal da vezañ graet etrezo, nemet an denjentil a lavaras ne zimezje ket a-enep e vugale. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 93.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) (se) marierait ^(fr)