disoñje
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar disoñj-, pennrann ar verb disoñjal, hag an dibenn-ger -e.
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | disoñje |
| dre vlotaat | zisoñje |
| dre c'hwezhañ | digemm |
| dre galetaat | tisoñje |
| amreizh | tisoñje |
disoñje /di.ˈzɔ̃ː.ʒe/
- Furm ar verb disoñjal e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
- Gant ur c'hemmadur dre galetaat (war-lerc'h ar rannig-verb e, da skouer) :
- [...], gouzout a ouien e tisoñje, [...]. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 16.)