disoñjfe
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar disoñj-, pennrann ar verb disoñjal, hag an dibenn-ger -fe.
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | disoñjfe |
| dre vlotaat | zisoñjfe |
| dre c'hwezhañ | digemm |
| dre galetaat | tisoñjfe |
| amreizh | tisoñjfe |
disoñjfe /diˈzɔ̃ʃ.fe/
- Furm ar verb disoñjal e trede gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout.
- Gant ur c'hemmadur dre galetaat (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :
- N'eo ket skuiza ganeoc'h a ran, Skouarnek, mes mall bras eo ganin mont da welet penoz ema an traou gant plac'h-bras « Hotel ar Yod », gant aoun e tizonjfe eun draïg-bennak... — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 41.)
Troidigezhioù
- galleg : (elle)/(il) oublierait (fr)