dizoloet

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar dizolo-, pennrann ar verb dizoleiñ, hag an dibenn-ger -et.

Furm verb

dizoloet /dizoˈloːet/

1. Anv-gwan-verb ar verb dizoleiñ.
   • — Ac'hanta, den fall, belek milliget, eme ar c'habiten o rei eur buntad d'an Aoutrou Branellec, setu te dizoloet! [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 225.)
   • Dizoloet en devoa ar barner taol-gwidre ar paotr fin. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 281.)
   • An dichala oa deut da vat hag an aber a oa dizoloet betek al lec'hid. — (Ronan Huon, Ar Gwennili-mor, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 412.)
2. Furm ar verb dizoleiñ e trede gour unan an doare-gourc'hemenn
   • — Dizoloet ar gwele un tammig, ha savet ar c'holc'hed. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 81.)

Troidigezhioù

• galleg : 1 découvert ^(fr) ; 2 découvrez ^(fr)