dizroet
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar dizro-, pennrann ar verb dizreiñ, hag an dibenn-ger -et.
Furm verb
dizroet /diˈzroːet/
- Anv-gwan-verb ar verb dizreiñ
- Ar c'hi a oa dizroet d'al lec'h e oa koueet Charlez. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 3.)
- [...], tri de goude an torfed, ar beleg a zo dizroet d'hen douari, ha, pa eo bet dizoloet ar bez hag an arched, ne oa ken netra ennan : [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 27.)
- Ne oa ket dizroet mat e penn ar wenodenn, pa savas trouz 'barzh ar vilajenn. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 24.)
- “'C'hanta ?” eme an hini gozh pa voemp dizroet d'an ti. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 39.)
- Ar charretour ne oa ket zoken dizroet da sellet. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 48.)
- Furm ar verb dizreiñ e trede gour unan an doare-gourc'hemenn
- Na chomet ket aman, ma bugale, dizroet d'ho pro. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 106.)
- "Kaset-hi ganeoc'h," emezañ en ur ginnig anezhi d'ar wreg yaouank, "ha dizroet d'ar gêr. [...]." — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 32.)
- "Dizroet fenoz, ma merc'h, gant ho ten. [...]." — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 72.)